Van de duivel bezeten
Schrijven Online
117 februari 2021
Ze is bijna klaar met haar rondwandeling door het Witte Huis, nog één kamer aan het einde van de gang. De deur blijkt op slot.
‘Kan ik u misschien helpen?’
Als door een wesp gestoken, draait ze zich om en ziet een man achter zich staan. Zijn gezicht is verweerd en gerimpeld, zijn ogen staan koud.
‘Ja, ik uh … woon hier pas en ik …’ De man geeft haar de kriebels. ‘Ik ben benieuwd naar wat zich in deze kamer bevindt.’
‘Ik zal de deur voor u openen.’ Hij haalt een sleutel tevoorschijn en lacht. Ze ziet een rij geel verkleurde tanden en zijn ogen lijken even rood op te lichten.
De opvallend kleine kamer is duister en het ruikt er muf. Door het schijnsel vanuit de gang ziet ze in een hoek een kist staan. De kamer is verder leeg.
‘Wat doet deze hier? Is de vorige president hem vergeten?’
De man lacht. ‘Allesbehalve, mevrouw. Deze kist staat er al sinds het Witte Huis nog Executive Mansion heette.’
Vloeibaar Engels
Schrijven Online
10 februari 2021
‘Dag buurman, kom erin. Koffie?’
‘Nou graag, Gerrit. Koffers? Ga je op vakantie?’
‘Nee, ik ben net terug. Ik moest van mijn baas naar zo’n halve joker in Engeland.’
‘Een wat?’
‘Je weet wel, zo’n semi nar.’
‘Hahaha. Mooi land, nog iets leuks ondernomen?’
‘Zekers. Na een dag lang luisteren naar zo’n stijve bovenlip had ik wel wat behoefte aan vertier. De receptionist van het hotel verwees me naar de jonge hond om de hoek.’
‘Je bedoelt een pub?’
‘Dat zei ik. Ik moet toegeven dat de namen van die bars er wel beter klinken. De mensen zijn een beetje raar, maar gelukkig spreek ik de taal vloeibaar en in no time stond ik met zo’n gast te ouwehoeren.’
‘Zei hij nog iets over de Brexit?’
Tot aan mijn dood
Schrijven Online
13 januari 2021
“Ik verklaar dat ik mijn hele leven, of het nu lang of kort is, u zal dienen.”
Mijn stem galmt in de grote kathedraal als ik deze plechtige belofte aan mijn volk doe. Had ik een keus? Ik denk het niet. Had ik kunnen weigeren? Net als mijn oom bij zijn broer deed en mijn zus opzadelen met deze taak? Niet echt, we leven in een tijd waarin ieder van ons zich in zijn lot schikt. Bovendien ligt het niet in mijn aard, daarvoor lijk ik te veel op mijn vader. Hij heeft me het plichtsbesef al vroeg bijgebracht.
Ik wist dat deze dag vroeg of laat zou komen, het had van mij ook wel iets later mogen zijn geweest. Het had me meer tijd gegeven hebben om van mijn jeugd te genieten, met mijn man een gezin te starten en mijn kinderen in hun belangrijkste levensfase groot te brengen zonder de druk van deze bijzondere baan. Mijn vader zou het me ongetwijfeld gegund hebben, ware het niet dat zijn einde veel te vroeg kwam.
Warme genegenheid
Schrijven Online
17 december 2020
Een winters zonnetje schijnt op de veranda. Vannacht is er sneeuw gevallen en vanmorgen heeft hij met zijn baas een flinke wandeling door het bos gemaakt. Hij ligt nog helemaal na te genieten. Sneeuw is leuk. Een beetje koud, maar dat deert hem niet. Hij laat zijn kop op zijn poten rusten en luistert naar de vogels die in de boom druk met elkaar aan het discussiëren zijn.
Vanuit zijn ooghoek ziet hij haar dichterbij komen. Hij laat zijn kop op zijn poten rusten en volgt haar door de spleetjes van zijn ogen. Deze dame kent hij nog niet. Zeker nieuw in de buurt. Ze ziet er verwaarloosd uit, mager ook; persoonlijk houdt hij meer van het mollige type. Van het andere soort, wel te verstaan.
Haar zwarte vacht is niet zo mooi als van die blaaskaak hiernaast en ze loopt ook minder gracieus. Blijkbaar kan de sneeuw haar minder bekoren, bij elke stap schudt ze het witte spul van haar poten. Eens kijken hoe dicht bij deze kattenkop durft te komen.
Lief dagboek
Schrijven Online
8 december 2020
Sinds een paar maanden ben je mijn trouwe vriend. In eerste instantie viel ik op je buitenkant. Je lag daar, pronkend met oogstrelende aquarellen op je kaft en maagdelijk witte bladzijden die erom vroegen beschreven te worden. Dit is niks voor mij, dacht ik nog, maar je was onweerstaanbaar. Aarzelend vulde ik het eerste blad met een wazig rijm en je moedigde me aan door te gaan.
Sindsdien vertrouw ik je al mijn geheimen toe; zonder oordeel neem je de ontboezemingen in je op. Het kan je niet verdrietig, hilarisch, ranzig of poëtisch genoeg zijn. Je doet niet moeilijk over een komma of spatie te veel en het zal je een worst wezen of het met d of met dt geschreven moet worden. En een puntje meer of minder op de i, ach je maalt er niet om.
Een mooie dag voor de dood
Schrijven Online
18 november 2020
Vijf voor elf, de uitvaart van oom Albert gaat zo beginnen. Tante Diny zit vooraan op de bank, aan weerszijden ondersteund door haar kinderen met hun aanhang. De genodigden krijgen hun plaats aangewezen, verspreid over de zaal.Oom Albert was een man die vol in het leven stond. Hij was actief als vrijwilliger bij diverse verenigingen, ging graag een kaartje leggen of een potje biljarten en had voor iedereen tijd voor een gesprek. De aula zou moeten uitpuilen van de bezoekers, maar in plaats daarvan zie ik een zielig groepje van dertig personen.Gisteren sprak ik tante Diny nog via de telefoon. Ze miste het gevoel van saamhorigheid in de dagen voorafgaand aan de uitvaart. Samen de kaarten schrijven, huilen om een mooi gedicht, lachen om een foto en het uitwisselen van herinneringen.
Zonder slag of stoot
Schrijven Online
12 november 2020
Vier lange jaren, er leek geen einde aan te komen. Zijn reputatie was hem vooruitgesneld en hij heeft hem op alle fronten eer aangedaan. Tot op de laatste dag kan hij het niet laten om ons te kleineren en te behandelen met minachting. Gelukkig zal er vanaf morgen weer een frisse wind door dit prachtige gebouw waaien. Met een gevoel van opluchting kijk ik naar de man met het foute witte haar. Hij staat met de deurklink in zijn hand, nog even en ... Wat ben ik blij dat hij eindelijk oprot!Het gesprek stokt en iedereen staart me geschokt aan. Het duurt enkele seconden voor ik het door heb. Oh nee! Dat laatste heb ik toch niet hardop gezegd?
Mr. Magical's Cotton Candy
Schrijven Online
4 november 2020
Het hoogtepunt van de kermis dat jaar was de komst van Mr. Magical. Reikhalzend keek ik samen met mijn vrienden uit naar de bontgekleurde bestelwagen met de sierlijke belettering ‘Mr. Magical’s Cotton Candy’. Naar verluidt verrichtte hij wonderen en de naam liet ons het water in de mond lopen.
Voor elke suikerspin nam hij de tijd. Het was niet zomaar een plakkerige, fantasieloze suikerwolk. Nadat hij gevraagd had wat onze liefste wens was, creëerde hij voor ieder een waar kunstwerk. Zorgvuldig mengde hij de smaken en de kleuren. Het was een feest om te zien hoe hij het stokje door de bak bewoog en laagje voor laagje de vorm zichtbaar werd.
Dat we uren in de rij moesten staan hadden we er graag voor over, want een suikerspin van Mr. Magical moest je geproefd hebben om erover mee te kunnen praten.
Fata Morgana
Schrijven Online
29 oktober 2020
Welkom. Ik leid je rond in het Land van Bedrog. De tocht voert ons door dorpen en steden, bebouwd met heilige huisjes waar nog wel eens flink tegenaan geschopt wordt. Over de met belofte geplaveide wegen lopen we langs bonte struiken, geurend en kleurend van de leugens die ze met zich meedragen.
In de verte zie je de sportvelden. Binnenkort worden daar de Olympische Mooi-Weer-Spelen gehouden. Moge de beste valsspeler winnen.
Op naar het bos van omgezaagde stoelpoten. Schrik onderweg niet van de mooie plaatjes. Het zijn slechts luchtspiegelingen.
Rood met witte stippen
Schrijven Online
20 oktober 2020
Bram, mijn ruwharige dwergteckel, kijkt me aan met een blik van ga-je-die-tak-nog-een-keer-weggooien-of-hoe-zit-het? Met een ferme zwier slinger ik de tak een eind weg en Bram trekt een sprint met zijn korte pootjes. Een paar tellen later laat een luid geblaf me weten dat hij de tak gevonden heeft, maar als eigenwijze teckel vertikt hij het om hem terug te brengen.
Zuchtend loop ik tussen de struiken door naar hem toe. De tak heeft hij laten liggen en hij doet nu verwoede pogingen om een konijnenhol aan een grotere ingang te helpen. Naast een omgevallen boom zie ik een groepje paddenstoelen staan; rood met witte stippen. Zachtjes neurie ik het kinderliedje uit mijn jeugd en met mijn telefoon maak ik foto’s van de kleine kunstwerkjes.
Vergane glorie
Schrijfopdracht #319
Schrijven Online
7 oktober 2020
‘Bijna! Nog twee dozen!’ roep ik naar beneden.‘
Oké, dan dek ik de tafel vast. We kunnen over een half uur eten,’ hoor ik als antwoord.
Ik schuif de laatste dozen naar voren. Het stof kriebelt in mijn neus.
De verhuizing naar een kleiner huis dwingt me tot het maken van keuzes. Meer dan de helft van de opslag is inmiddels in de afvalcontainer beland. Van veel spullen op zolder wist ik niet eens meer dat ik ze bewaard had en het was regelmatig een trip down memory lane: alle babyspullen, mijn oude schoolboeken, cassettebandjes en kinderspeelgoed. Het merendeel was echter gewoon rommel waar ik zonder moeite afscheid van kon nemen. De laatste dozen zullen naar mijn idee ook geen probleem opleveren. De dikke stoflaag bewijst dat ik er zeker veertig jaar niet ingekeken heb.
Tuin der lusten
Schrijfopdracht #318
Schrijven Online
30 september 2020
Als de mist om mijn hoofd is weggetrokken, zie ik een man met een lange, wijde jas voorbijlopen. Op zijn hoofd draagt hij een soort muts en met zijn schouderlange haren heeft hij iets artistieks. Dat is op zich niets om je over te verbazen, zou je denken, ware het niet dat ik hem zojuist nog hoog op een sokkel zag staan met een schilderspalet in zijn hand.
De Bossche Markt ziet eruit zoals ik het ken van oude prenten. De vrouwen lopen in lange jurken en dragen hoofdkapjes. De mannen zijn gekleed in een soort legging, overkleed en een mantel. Nergens een spijkerbroek of korte rok te zien en al helemaal geen felle kleuren. Het zijn overwegend witte, grijze en bruine tinten die het straatbeeld bepalen.
Engel van barmhartigheid
Schrijfopdracht #31
Schrijven Online
10 september 2020
Ik blijf nog even naast haar zitten om mijn hartslag te normaliseren. Ik voel tranen opkomen; we hadden een speciale band. Ze deelde haar zorgen over de toekomst met mij en daardoor wist ik dat ik geen andere keuze had. Ik moest haar helpen, net zoals ik dat bij die anderen heb gedaan.
Ze bleek sterker dan ik had ingeschat en het zweet staat op mijn bovenlip. Ik pak haar hand en houd hem vast. De tranen branden in mijn ogen. Ik ben moe. Er is zoveel leed en ik kan zo weinig doen.
De familie zal verdrietig zijn. Ze zullen met ongeloof reageren, maar ik weet dat ze stiekem ook opgelucht zullen zijn. Hoe vaak hoor ik op de gang de gesprekken tussen de familieleden over hoe het nu verder moet. Er worden schema’s gemaakt, afspraken verzet en ieder krijgt een taak toebedeeld. Ze zijn het hun moeder immers verplicht.
Noot en Zo
Schrijfopdracht #316
Schrijven Online
15 september 2020
Als jochie van vijf hielp hij zijn vader al mee met het uitzoeken en rangschikken. De hoge bij de hoge, de lage bij de lage. De zware onderop en de lichtere daarboven.
Met zorg worden ze gekweekt, geoogst en gerangschikt naar grootte: heel, half of kwart en uiteraard moet het vlaggetje perfect zijn.
Alleen de beste noten komen in zijn winkel te liggen. Je kunt ze per stuk kopen of in een kant-en-klare mix, gecombineerd met een klassiek sausje of juist een wat hippere dressing zoals hiphop of techno.
In een handgebaar
Schrijfopdracht #315
Schrijven Online
10 september 2020
Naast me zijn twee meisjes in gesprek. Met handbewegingen die haast op een dans lijken wordt elk woord vormgegeven, ondersteund door de mimiek van hun gezicht. Ik hoor geen woorden, alleen smakkende geluiden ondersteund door enkel gekreun.
Sinds de uitbraak van het coronavirus ben ik in de ban van de gebarentaal.
Met belangstelling kijk ik iedere keer weer uit naar de persconferentie van de minister. Niet zozeer om te horen welke maatregelen we nu weer in acht moeten nemen. Nee, mijn belangstelling geldt de gratis lessen in gebaren die me voorgeschoteld worden. Fascinerend om te zien hoe de gebarentolk woorden als reproductiegetal, Outbreak Management Team en “kippen zonder kop” met een ogenschijnlijk simpel gebaar uitbeeldt. Wat heb ik in een deuk gelegen om het woord “hamsteren”.
Beugelbekkies
Schrijfopdracht #313
Schrijven Online
27 augustus 2020
Op een zonnig terras in het zuiden van Frankrijk probeer ik de woorden op mijn scherm te krijgen, maar de inspiratie voor de nieuwe weekopdracht wil maar niet komen. Ik schuif mijn koffiekopje opzij en wenk de ober. Misschien dat een glas wijn helpt om mijn fantasiestroom op gang te helpen.De ober neemt mijn bestelling op en als hij wegloopt, valt mijn oog op een goed uitziende man die aan tafeltje verderop zit. Hij lijkt met evenveel belangstelling mijn kant op te kijken. Hij staat op en met zijn afgetrainde, strakke lange lijf loopt hij naar mijn tafeltje. Vlug richt ik mijn blik op het nog altijd lege scherm.
Lees verder
Laatste avondmaal
Schrijfopdracht #312
Schrijven Online
18 augustus 2020
Met lood in mijn schoenen loop ik het gebouw binnen. Mijn hart klopt in mijn keel en het zweet staat in mijn handpalmen.
We melden ons bij de receptie, waarna we plaats mogen nemen in de wachtkamer. Mijn vriendin pakt mijn hand stevig vast.
‘Ik hoop toch zo dat hij het is. Dan kun je het eindelijk afsluiten en het een plaatsje geven.’ Ze geeft een aantal bemoedigende klopjes op mijn hand.
Scrabble
Schrijfopdracht #311
Schrijven Online
11 augustus 2020
Felix opent het spel met VEN; twaalf punten. Jop grinnikt. Hij kan er SCHROE voor zetten en dat levert hem vijfentwintig punten op. Helaas net één letter te weinig voor de triple woordwaarde.‘Shit! SCHROEVENDRAAIER past er net niet op,’ ziet Felix teleurgesteld. ‘Dat zou een klapper zijn geweest.’
Jop heeft het ook gezien en zucht opgelucht.
‘Lust je wat te drinken?’ vraagt hij beleefd.
‘Uh, ja, doe maar water. Of heb je cola?’
‘Moet ik even kijken. Mama heeft liever niet dat we cola drinken, maar soms haalt ze het voor visite in huis.’
Bridgeavond
Schrijfopdracht #310
Schrijven Online
7 augustus 2020
De voordeur valt dicht. Hij wacht nog heel even tot hij de auto hoort starten en dan verschijnt er een brede glimlach op zijn gezicht. Hier kijkt hij elke week naar uit: de bridgeavond van zijn vrouw. De hele avond voor hem alleen. Hij vindt het steeds moeilijker worden om het bij die ene avond te houden. Soms staat hij ’s nachts voor zijn kast en kan hij zich met moeite beheersen. Kon hij maar de moed opbrengen om het haar te zeggen.
In de ban van de ring
Schrijfopdracht #309
Schrijven Online
30 juli 2020
Ze kon er geen genoeg van krijgen. Volmaakte perfectie zoals hij daar lag op een bedje van smetteloos wit satijn. De schittering, de setting, de eenvoud.
De eerste keer was ze enorm geschrokken van de vijf cijfers voor de komma. Dit was zo ver buiten haar bereik, maar ze kon het niet van zich afzetten. ’s Nachts droomde ze van de mooie kleuren die ze zag als de zon er op een bepaald punt op scheen.
Service met een glimlach (2)
Schrijfopdracht #307
Schrijven Online
17 juli 2020
Wat heb je veel moeten doorstaan al die weken dat het coronavirus ons land teisterde. Met een gemengd gevoel van bewondering en medelijden keek ik hoe je daar stond, in weer en wind, als het regende dat het goot en als de zon genadeloos op je bol scheen.
Je bleef geduldig en vriendelijk als iemand weer eens weigerde om een karretje mee te nemen. Niet iedereen begreep dat jij dit ook niet verzonnen had, dat je ook slechts je werk deed. Maar je bleef altijd kalm en herhaalde netjes de instructies die van hogerhand waren opgelegd: een karretje is verplicht, bij voorkeur alleen winkelen en anders ieder een eigen karretje.
Zon, zee en walvissen
Schrijfopdracht #306
Schrijven Online
7 juli 2020
Wat een uitzicht! En wat een mensen! Dik, dun, groot, klein, licht, donker. O jee, die ene heeft te veel zon gehad. Mijn rug staat rechtop en ik kijk mijn ogen uit. Wat een feest om een keer vooraan te staan. Meestal sta ik ergens tussenin en dan kijk ik de hele dag uit op de rug van degene die voor me staat.
Nummer 23 naast me giechelt als zijn doek opbolt door de wind. Nummer 89 aan mijn andere zijde zucht: ‘och kon ik mijn pootjes ook maar even in de zee zetten.'
Magie van de volle maan
Schrijfopdracht #304
Schrijven Online
24 juni 2020
Met grote ogen staart Jenny naar het lege bed. Het laken is teruggeslagen.‘Jonas is naar de engeltjes,' zegt Maaike alsof het de normaalste zaak van de wereld is.Jenny kijkt naar haar dochtertje dat naast haar komt staan. Ze wil iets tegen haar zeggen, maar het geluid blijft in haar keel steken.Tien minuten geleden lag hij hier nog. Zo sereen. Zijn gezichtje bleek, zijn ogen gesloten, zijn favoriete knuffel in zijn arm geklemd. Nu is zijn bed leeg en ze begrijpt er niets van.
Heden of verleden?
Schrijfopdracht #303
Schrijven Online
18 juni 2020
De drukte van Trafalgar Square is overweldigend. Dubbeldekkers vormen met elkaar een lang rood lint, taxi’s rijden elk gaatje dicht en fietsers halen heroïsche capriolen uit om tussen al het andere verkeer door naar hun bestemming te komen. Op het plein zelf worstel ik me langs een groep kinderen in schooluniform en moet ik enthousiaste Japanners ontwijken. Bij de trappen klinkt een nieuwe Ed Sheeran.
Als je haar maar goed zit
Schrijfopdracht #302
Schrijven Online
9 juni 2020
Ik kijk naar de vrouw die me in de spiegel aanstaart. Ja, een knipbeurt is echt dringend nodig. De afgelopen week ben ik al verschillende mensen tegengekomen die me gewoonweg niet herkenden. Pas toen ik ze aansprak zagen ze dat ik het was. Ik kan het ze ook niet kwalijk nemen. Ze zijn mijn bijna kaalgeschoren hoofd gewend, maar mijn haren zijn in de afgelopen weken zo lang geworden dat ik het op kan steken. Nou ja, bijna dan. Het kost me in ieder geval elke dag minstens een half uur om het enigszins presentabel te krijgen. Nee, ik snak gewoon naar deze knipbeurt.
Fout
Schrijfopdracht #300
Schrijven Online
28 mei 2020
Patrick kijkt op zijn lijstje. Meneer de Vries (“zeg maar Koos, hoor”) is één van de bewoners die hij vandaag moet helpen met de verzorging. Koos wordt door zijn medebewoners gemeden. Naar zeggen is hij “fout” geweest tijdens de oorlog. Patrick zou zo graag zijn kant van het verhaal willen horen, maar Koos ontwijkt meestal zijn vragen over de oorlog.
Na de verzorging gaat hij bij de oude man aan tafel zitten. Eerdere pogingen waren niet succesvol, maar hij heeft zich voorgenomen om hem het gewoon nog eens te vragen.
Patrick verzamelt moed om over HET onderwerp te beginnen.
Ik niet begrijpen
Schrijfopdracht #298
Schrijven Online
13 mei 2020
Julio loopt met zijn dweilwagen de gang op. Bij een van de werkruimten duwt hij de wagen naar binnen. Het water in een van de emmers klotst wild heen en weer.
Door het raampje in de deur naar de aangrenzende ruimte ziet hij een vrouw op een van de roestvrijstalen snijtafels liggen. Haar armen langs haar bleke lichaam, een kaartje aan haar teen. Haar platte buik is ontsierd door een grote snee waarvan de wondranden bij elkaar gehouden worden door een grove steek en haar haren liggen in natte slierten langs haar hoofd. Haar ogen gesloten, haar gezicht een masker.
Ik zie, ik zie ...
Schrijfopdracht #293
Schrijven Online
29 april 2020
Peter zit voor het raam van zijn zolderkamer en kijkt verveeld naar buiten. Vanuit zijn positie kan hij bij iedereen zien wat er gebeurt. Zijn oog valt op de woonkamer van meneer en mevrouw De Vries. Het lijkt er heftig aan toe te gaan. Zouden ze ruzie hebben? De man en vrouw zijn druk aan het gebaren. De man heft zijn arm. Heeft hij een stok in zijn handen? De vrouw maakt afwerende gebaren. Verschrikt kijkt Peter toe. Gaat hij haar slaan? Hij ziet dat de buurman de stok een aantal keren op en neer beweegt.
Vlug rent hij naar beneden en vertelt zijn vader wat hij heeft gezien.
‘En toen sloeg hij een paar keer met een stok. We moeten de politie bellen, pap!’
Vader legt zijn krant weg en staat op.
‘Ik ga eerst wel even kijken.’
Wandeling door het park
Schrijfopdracht #293
Schrijven Online
7 april 2020
Lieve ome Joop,
Wat lees ik nou in je brief? Je mag nog niet naar buiten? Och, wat vervelend. Net nu het zo’n mooi weer is. Weet je wat, ik neem je mee op een virtuele wandeling. Kom op, daar gaan we. Je hebt geen jas nodig.
We lopen naar het park waar de blaadjes in de bomen beginnen te komen. Het groen van de jonge blaadjes is in deze tijd van het jaar zo helder, zo “vers”, als je begrijpt wat ik bedoel. In de struiken kunnen we de knoppen al zien zitten en ook hier van die mooie groene blaadjes. Heerlijk, dat vooruitzicht van al het kleurige dat ons nog te wachten staat.
Over de grens
Schrijfopdracht #292
Schrijven Online
3 april 2020
Paddington maakt zijn koffertje open en haalt er een sandwich uit. Hij neemt een grote hap, doet zijn ogen dicht en geniet. Wat is dit heerlijk! De jam druipt van alle kanten langs zijn mond en er valt een grote klodder op zijn jas.
Met smaak peuzelt hij deze traktatie op. Dan pakt hij een servetje uit zijn koffer en maakt zijn mond schoon. Voorzichtig haalt hij met een vinger de klodder van zijn jas en stopt die in zijn mond. Mmmmmm.
Een paar weken geleden is hij in dit nieuwe land terechtgekomen. Een oudere man heeft hem op een bankje zien zitten op een metrostation in Londen. Ze raakten aan de praat en toen hij vertelde dat hij zo graag nog eens naar Nederland wilde, nam de man hem mee.
Onvoorwaardelijke trouw
Schrijfopdracht #291
Schrijven Online
25 maart 2020
Hector snapt er niets van. Waar is zijn baas? Wanneer gaan ze weer wandelen? Hij pakt een bal, maar er is niemand die hem gooien wil.
Waar is zijn baas naar toe? Hij is zomaar verdwenen. Ligt het aan hem? Is hij ongehoorzaam geweest? Heeft hij iets kapot gemaakt?
Zijn bazin is al een paar dagen zo verdrietig. Als hij zijn snuit tegen haar aan drukt krijgt hij een knuffel. Maar waar is nu zijn baas? Waarom is hij er niet om even met hem te stoeien?
Hij hoort zijn naam. ‘Hector, ga je mee?’
Hij spitst zijn oren. Mee? Waar gaan we naar toe? Gaan we spelen?
Zijn bazin opent de autodeur en hij springt op de achterbank. Fijn, met de auto mee, maar waarom voelt het dan zo vreemd?
De kracht van het geschreven woord
Schrijfopdracht #290
Schrijven Online
17 maart 2020
Hoi ome Joop,
Hoe gaat het? Ik baal ervan dat ik je nu niet op kan zoeken. Je behoort tot de risicogroep, zeiden ze bij de receptie. Het is beter dat je zo min mogelijk bezoek krijgt. Nee, daar wordt je niet echt vrolijk van. Jij bent toch al zo’n mensenmens. Mijn telefoontje gisteren heeft je ook niet echt opgefleurd. Ik hoorde het aan je stem toen we afscheid namen. Daarom dacht ik dat het wel leuk zou zijn om weer eens ouderwets met elkaar te schrijven. Zoals we vroeger altijd deden. Weet je nog? Het was een sport om een zo origineel mogelijke kaartje te vinden. Je wist me altijd weer te verrassen. Ik herinner me nog dat bierviltje dat je stuurde omdat je geen leuke kaart kon vinden. Ik heb het al die jaren bewaard. O, wat was ik jaloers op jou. Jij reisde de hele wereld over en kwam op de mooiste plaatsen. Ik heb al je kaarten nog bewaard.
Verguisde held
Schrijfopdracht #289
Schrijven Online
10 maart 2020
Zaterdag 1 februari.
Zojuist heb ik bevestigd gekregen wat ik eigenlijk al wel wist. Er was ook geen ontkomen aan, de infectie was te besmettelijk.
Mijn God, wat voel ik me beroerd. Mijn longen doen pijn van het hoesten en het kost me steeds meer moeite om adem te halen. Ik ben nu een van de slachtoffers, maar ik heb geen energie meer om boos te zijn.
Beekman en Beekman
Schrijfopdracht #287
Schrijven Online
27 Februari 2020
Suus haalt de boeken uit de boekenkast en verdeelt ze in twee stapels: "WEG" en "MEE". De stapel “WEG” gaat naar de vlooienmarkt voor een tweede leven en de andere gaat mee naar hun nieuwe huis. Als ze bijna klaar is, valt haar oog op een boek dat blijkbaar al die tijd achter een rij boeken heeft gelegen. Ze herkent het boek met de rode kaft meteen: Beekman en Beekman van Toon Kortooms, het oude exemplaar dat ze uit de boekenkast van haar vader heeft gehaald. Het boek is nog in goede staat, al zijn de bladzijden vergeeld door de tijd en de sigarettenrook.
Lees verder
Even uitblazen
Schrijfopdracht #285
Schrijven Online
12 februari 2020
Ciara is moe, nee zeg maar uitgeput, maar wat heeft ze genoten. Met enorme windvlagen raasde ze over het land. Een zuidwesterstorm werd ze genoemd. Liever was ze een orkaan geweest, maar wie weet, als ze flink blijft oefenen.
Bomen liet ze buigen; takken braken als luciferhoutjes en het lukte haar zelfs om een paar van die reuzen te ontwortelen. Genietend kijkt ze naar de ravage die ze heeft aangericht. Straten zijn bezaaid met dakpannen en overal liggen afgerukte takken. Auto’s zijn vernield en her en der heeft ze het voor elkaar gekregen om een boom op een huis te laten vallen.
Lees verder
Innerlijke stem
Schrijfopdracht #283
Schrijven Online
30 januari 2020
Van generatie op generatie reis ik door de tijd. Noem mij onderbuikgevoel of vrouwelijke intuïtie. Soms word ik ook wel eens aangeduid als “zesde zintuig”.
Ik ben die innerlijke stem die je waarschuwt als dingen zich anders voordoen dan dat ze zijn of die je het vertrouwen geeft dat het goed is. Soms heb je niet eens in de gaten dat ik er ben. Dan voel je alleen de rilling over je rug of de kriebels in je buik, maar ik ben er altijd. Bij de een wat sterker aanwezig dan bij de ander.
Lees verder
Kleine wereld
Schrijfopdracht #282
Schrijven Online
22 januari 2020
Om me heen slechts schimmen
De stad is nauwelijks te zien
In een palet van grijze tinten
oogt de nacht
mistroostig en koud
Ontelbare kleine druppeltjes
klampen zich vast aan de voorruit
totdat de wisser
zich meedogenloos
van hen ontdoet
Lees verder
Vergeten groenten
Schrijfopdracht #281
Schrijven Online
15 januari 2020
Hé Roomboter, word eens wakker. Of ben je hem gesmeerd? Hahaha.’Komkommer ligt krom om zijn eigen flauwe grap. Roomboter houdt wijselijk zijn deksel.‘Jij bent zeker de leukste thuis?'Komkommer rolt zich om. ‘Wat lig jij te mopperen, Tomaat?’‘Ik heb het koud. Kamertemperatuur is beter voor mijn humeur.’‘Je brengt anders wel wat kleur in deze kille omgeving', klinkt het vanuit de koelkastdeur.‘Och hoor monsieur Champagne', sneert Komkommer. 'Hij "ontplopt" zich als charmeur. Hahaha, vat je hem? Ontplopt!’‘De naam is Dom. Dom Perignon.’ Verontwaardigd draait Dom zijn etiket weg.Tomaat richt haar kruin naar Komkommer.‘Ik hoop van harte dat ze je zo meteen in de pekel leggen, met die flauwe grappen.’De champignons beginnen te giechelen.
Lees verder
Don't stand so close to me
Schrijfopdracht #280
Schrijven Online
8 januari 2020
Met kloppend hart sta ik vooraan bij het podium. Zo meteen begint het concert van mijn grote idool Sting. Ik ben al fan sinds ik op de middelbare school zat, eeuwen geleden. Hij was toen nog de voorman van The Police. Je hoeft het niet met me eens te zijn hoor, maar ik vind dat Sting een heerlijke stem heeft, geweldige liedjes schrijft en er ook nog eens prettig uitziet. Kortom, ik sta hier nu al te kwijlen. Zo meteen gaat hij, naast zijn laatste nummers, vast ook een aantal golden oldies ten gehore brengen. O, wat verheug ik me daarop; uit volle borst meezingen met Roxanne, Shape of my Heart, Englishman in New York.
Lees verder
CliniClown
Schrijfopdracht #279
Schrijven Online
2 januari 2020
‘Ik wil me dit jaar eens wat meer in gaan zetten voor mijn medemens.’
‘Nou, dan weet ik wel iets voor jou,’ zegt Harry enthousiast. ‘Loop een dagje met mij mee als ClinicCown op de kinderafdeling.’
‘CliniClown? Haha, dat is een goeie. Zie je mij al lopen met zo’n rode neus? In een ziekenhuis? Ik word al misselijk bij de gedachte.’
‘Je vindt het hartstikke leuk om mensen te vermaken. Je bent een geboren entertainer.’
‘Ja, nou, ik weet het niet hoor. Zieke kinderen vermaken zie ik niet zo zitten.’
Lees verder
Gestolen hart
Schrijfopdracht #277
Schrijven Online
19 december 2019
‘Ik hoop je snel mijn hart te schenken.’
‘Wat zeg je, Jan?’ Maaike kijkt op van het fotoboek.
‘Ik hoop je snel mijn hart te schenken. Daar eindigt deze brief mee.’ Jan geeft de brief aan zijn zus.
‘Hij is gericht aan oma, maar wie is H.K.?’
‘Geen idee. Het zijn in ieder geval niet de initialen van opa. Waar vond je die brief?’
‘Die zat in deze doos.’
Lees verder
Nieuwe gasten aan tafel
Schrijfopdracht #276
Schrijven Online
12 december 2019
Mia haalt de kalkoen uit de oven. Een heerlijke geur verspreidt zich door de keuken. In de kamer wordt, evenals voorgaande jaren, gekibbeld en gediscussieerd over van alles en nog wat. Vooral door haar vader, haar zoon Dirk en dochter Karin, maar daar stoort ze zich niet aan. Het is haar moeder die het kerstdiner steeds weer weet te vergallen.
Lees verder
Was dat maar waar
Schrijfopdracht #274
Schrijven Online
28 november 2019
Met melodieuze tonen wordt Henk uit zijn dromen gewekt. Hij rekt zich uit en gaat op de rand van zijn bed zitten. Zijn bordeelsluipers sluipen dichterbij en schuiven om zijn voeten. Hij staat op en zijn ochtendjas vleit zich om zijn schouders. In de keuken staat de koffie al geurend te pruttelen en de krant heeft een plaatsje gevonden op de keukentafel. Vol ongeduld ligt hij opengevouwen te wachten...
Lees verder
Kortste dag, langste nacht
Schrijfopdracht #273
Schrijven Online
20 november 2019
Slaapdronken brengt Jan zijn wekker tot zwijgen. Voor zijn gevoel ligt hij er net pas in. Gelukkig hoeft hij nog maar één nacht en dan zit zijn reeks nachtdiensten er op. Hij zwaait zijn benen over de rand van het bed en rekt zich nog eens lekker uit. Dan staat hij op en schuift de gordijnen open. Schemert het al? Hij draait zich om. Het is toch echt pas middag, nou ja eind van de middag, zegt zijn wekker...
Lees verder
Berusting
Schrijfopdracht #272
Schrijven Online
13 november 2019
Bram, onze eigenwijze dwergteckel, neemt zijn tijd. Met zijn dertien jaar is hij niet meer de jongste. Sterker nog, in hondenjaren is hij even oud als mijn schoonvader die binnenkort tweeënnegentig hoopt te worden. De rondetijden zijn inmiddels al verdubbeld en de langzame voortgang van onze dagelijkse ronde maakt dat ik in een soort trance raak...
Lees verder
Eerste kenningsmaking met de aarde
Schrijfopdracht #271
Schrijven Online
6 november 2019
Voorzichtig open ik de toegang van mijn pod. Het scherm van mijn helm kleurt meteen donker als bescherming tegen het felle licht. Voorzichtig stap ik naar buiten. Het lijkt alsof ik op de maan ben geland, maar daar is het veel donkerder. Ik check de coördinaten op mijn polscomputer. Dit is toch echt de Aarde, maar overal waar ik kijk zie ik dezelfde beige zanderige materie als op de maan die rond de aarde draait...
Lees verder
Die mooie stad Londen
Schrijfopdracht #270
Schrijven Online
30 oktober 2019
Zodra ik op het station van Liverpool Street uit de trein stap, voel ik een aangename sensatie door mijn lijf stromen. Ik ben weer in Londen en het voelt iedere keer als thuiskomen. Ik neem een ademteug en snuif de geur van het station op. De gewelven boven het spoor voelen vertrouwd aan.
Achter me stroomt de trein leeg. In no time ben ik omringd door reizigers en forensen. Een schoonmaakkarretje komt voorbij gereden. Over tien minuten vertrekt de trein weer naar Stansted Airport...
Lees verder
Vallende blaadjes
Schrijfopdracht #269
Schrijven Online
23 oktober 2019
De vallende mussen hebben plaatsgemaakt voor honden en katten. Gelukkig is het droog vanmiddag. Ik heb Eva meegenomen naar het bos en ze rent als een jonge hond door de gekleurde herfstblaadjes in het bos.
‘Kijk oma.’ Ze wijst naar een rode paddenstoel met witte stippen.
‘Wonen hier kabouters?’...
De boomhut
Schrijfopdracht #267
Schrijven Online
10 oktober 2019
‘Wat is een slet?’ Max zeult een plank naar de grote boom achterin de tuin.
‘Een slet?’ Jonas loopt achter zijn kleine broertje aan met een bakje spijkers en een hamer.
‘Ja, mama zei slet tegen papa en toen werd papa boos en toen hoorde ik een knal en toen ging papa op zakenreis. Dat zei mama gisteren.’
Bij de boom aangekomen zien ze een grote struik naast de boom...
Lees verder
Misdaad loont niet
Schrijfopdracht #266
Schrijven Online
2 oktober 2019
‘Bel ik ongelegen?’
…
‘Oh? Heb je assistentie nodig?’
…
‘Kees? Die is toch met vakantie?’
…
‘Oh, nou, dan stoor ik je niet langer. Bel maar als je me nodig hebt. Ik ben gewoon thuis vanavond.’
….
‘Moet je komen?’
‘Nee, ik moest Najib even hebben, maar die is onderweg naar een plaats delict. Ze hebben een lijk gevonden in de haven.’...
Lees verder
Broederliefde
Schrijfopdracht #265
Schrijven Online
25 september 2019
Henk kijkt nog eens goed. Het is donker op straat, maar die man voor de winkelruit, is dat Peter? Nee, dat kan niet. Peter zou dit weekend met een paar vrienden naar België gaan voor Jeroen zijn vrijgezellenfeest. Hij zet zijn dienstwagen aan de kant en stapt uit.
‘Hé Peter, wat doe jij hier? Ik dacht dat jij in België zat?’
Peter ontwijkt zijn blik, probeert nonchalant te doen. Henk ziet nog net dat er een jongen om de hoek verdwijnt...
Lees verder
André Kuipers
Schrijfopdracht #264
Schrijven Online
18 september 2019
Hij staat te trillen op zijn benen. Zijn hart gaat als een razende tekeer. Met angstige ogen kijkt hij zijn juf aan die hem bemoedigend toeknikt.
‘Vooruit maar Joost. Vertel maar waar je spreekbeurt over gaat.’
Hij richt zijn blik weer op zijn klasgenoten. Hij snapt er niets van. Thuis ging het zo goed...
Lees verder
Ingellitentietest
Schrijfopdracht #263
Schrijven Online
11 september 2019
Enthousiast komt mijn zevenjarige kleindochter Eva binnen gehuppeld. Op woensdagmiddag komt ze altijd een kopje thee bij me drinken.
‘Oma, oma, ik moest vandaag een ingellitentietest maken. Was kei moeilijk hoor.’
Ze schuift bij me aan tafel en ik schenk de thee in haar glas.
‘Je hebt wát gemaakt vandaag?’... Lees verder
Negen Levens
Schrijfopdracht #262
Schrijven Online
4 september 2019
Voor de tweede keer dat jaar was hij aanwezig op zijn eigen begrafenis…
Naar verluidt had een kat negen levens. Dat betekende dat hij er nu nog zeven te gaan had. Het leven is kort, ook zo’n gebezigde uitspraak. Nou als die komende jaren net zo kort zouden zijn als de vorige twee, dan was hem geen lang leven beschoren...
Lees verder
Wie ben ik?
Schrijfopdracht #259 (1)
Schrijven Online
15 augustus 2019
Voor het feest heb ik een mooie jurk gekocht en ik ben me aan het omkleden als ik vanuit de kamer mijn man Piet hoor roepen.
‘Netty! Netty, waar ben je?’
Ik loop naar de woonkamer en zie dat Piet pogingen doet om uit zijn stoel omhoog te komen. Dat lukt niet al te best en ik moet hem even een handje helpen. Zodra hij me ziet, zie ik de blik verstarren en ik zie een vijandigheid in zijn ogen die ik al eens eerder heb gezien. Ik deins terug.
Lees verder
Let's rock!
Schrijfopdracht #259 (2)
Schrijven Online
15 augustus 2019
Ze kijkt in de spiegel van haar kleedkamer. Haar ogen zijn zwart omlijnd, haar lippen fel rood. Haar haren zijn wild opgestoken. Ze herkent zichzelf bijna niet. Waar is die schuchtere vrouw gebleven die ze in het dagelijks leven is?
‘Vijf minuten voor aanvang,’ klinkt het door de intercom.
Zenuwachtig ijsbeert ze door de kleine ruimte. Ze krijgt het steeds warmer en de ruimte benauwt haar. Oh mijn God, als ik maar niet af ga. Wat als ze gaan fluiten en joelen? Oh nee, wat als ik mijn stem kwijt ben als ik ga zingen? Had ik misschien toch die andere broek aan moeten doen?... Lees verder
The Holiday (2)
Schrijfopdracht #257 (2)
Schrijven Online
1 augustus 2019
De deurbel gaat. Dat moet Iris zijn. Ze komt me halen voor het gala dat er ere van mij wordt georganiseerd. Voor mij hoeft het allemaal niet. Wie kent mij tegenwoordig nog? De filmindustrie is zo enorm veranderd. Ik kan het allemaal niet meer bijbenen. Maar Iris, ach die lieve Iris, heeft me om weten te praten. Ik wilde niet als een oude krakkemikkige man op het podium verschijnen. Toen ik dat als argument gaf om niet naar die avond te hoeven gaan, heeft Iris daar snel korte metten mee gemaakt... Lees verder
The Holiday (1)
Schrijfopdracht #257 (1)
Schrijven Online
31 juli 2019
Gepubliceerd in Schrijven Magazine 4 oktober 2019
Iris kijkt meewarig naar de oude man naast haar in de auto. Ze heeft hem langs de kant van de weg zien staan en hij had er verloren uitgezien. Ze is gestopt en hij heeft haar aanbod om hem thuis te brengen dankbaar aangenomen.
‘Vroeger stonden hier maar een paar huizen, maar er zijn er zoveel bijgekomen en ze lijken allemaal op elkaar.’
Ja, dat moet ook wel heel verwarrend voor hem zijn... Lees verder